صلح با دیگری؛ مبنایی برای صلح جهانی بازخوانی مولفه های صلح بر مبنای رویکردی جماعتگرایانه
دکتر مجتبی مقصودی1 و دکتر شهاب دلیلی2
چکیده:
بر اساس نظریات کلاسیک لیبرالیستی، مشخصا تا به امروز علت بروز اکثر جنگ ها، رویکرد جهان شمول گرایانه و تعمیمی به هنجارها، ارزش ها و هویت های دیگر جوامع بوده است؛ این نظریات و این رویکردها علیرغم فراگیری با انتقاداتی از سوی جماعت گرایان روبرو شده است. از جمله آن انتقادات می توان به نقد شیوه شناسایی هویت دیگری در نظریه لیبرالیسم اشاره نمود.
در ضرورت صلح پژوهی در جهان اسلام؛ نگاهی آینده پژوهانه
دکتر مجتبی مقصودی رئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران
چکیده
مرزهای جهان اسلام هیچگاه چون امروز خونین و لبریز از خشونت، مناقشه، منازعه و تنش نبوده و چون امروز علما و اندیشمندان کشورهای اسلامی و نخبگان فکری و اجرایی اسیر فرقه گرایی مزمن و دورافتادگی از مفاهیم صلح و آشتی و مصالحه نبوده اند و آتش بیاران معرکه ی جنگ، فقر و بی عدالتی و نیز کاسبان گریه و مرگ این چنین کسب و کارشان پر رونق و سکه نبوده است.
پنجاه و دومین شماره از پژوهشنامه علوم سیاسی منتشر شد.
علاقمندان می توانند با مراجعه به آدرس http://www.ipsajournal.ir/ مقالات این شماره و شماره های پیشین را به رایگان، دانلود و استفاده نمایند.
دوره 13، شماره 4 - شماره پیاپی 52، پاییز 1397، صفحه 1-244در این شماره می خوانید:
چارچوبه‌های معرفتی- روشی نواندیشی اسلامی در نگرش به حقوق سیاسی و اجتماعی زنان (مورد مطالعه محسن کدیور و محمد مجتهد شبستری)ندا سادات حاجی‌وثوق؛ علی اصغر داودی
وضعیّت رشته علوم سیاسی؛ اکنون و آینده؛ ارزیابی یازدهمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران، اسفند 1396حسین جمالی؛ مکرمه جمالی
رهیافت اخلاق و سیاست در فلسفه سیاسی معاصر: با تاکید بر آرا و اندیشه‌های رضا داوری اردکانی و السدیرمک اینتایرحسن رحیمی(روشن)؛ سهیلا رحیمی؛ سید حسین جعفری
استدلال قیاسی و سیاست گذاری خارجی؛ مطالعه موردی: قیاس های تاریخی مورد استفاده قیاسگران خارجی درباره مسئله هسته ای ایرانیحیی کمالی؛ صدیقه شیخ زاده جوشانی
حکمت سیاسی در ایران باستان برمبنای خوانش سهروردیعلی اکبر علیخانی
بازنمایی موفقیت یا شکست قرارداد هسته‌ای ایران در رسانه‌های آمریکایی و انگلیسی؛ تحلیل روایتیمرضیه حاجی پور ساردویی؛ فرحناز مصطفوی کهنگی؛ فائزه تقی پور
وضعیت سنجی سرمایه روحانیت، پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی .رضا نوع دوست؛ محمدرضا مایلی
"نامسیر توسعه و صلح در نظام آموزش عالی ایران"
مجتبی مقصودی
ارائه شده به صورت سخنرانی در
اولین همایش ملی " دانشگاه، صلح و توسعه"
در موسسه آموزش عالی گنبد
چکیده:
محتوی، ساختار، عملکرد و برون دادهای نظام آموزش عالی تصویرگر تمام نمای وضعیت فرهنگ عمومی و توسعه ملی است.
به جرات می توان ادعا کرد که هیچگاه کارگزاران و دانش آموختگان نظام آموزشی در ایران چون امروز این چنین دچار انفعال، روزمرگی، سرخوردگی و اختگی نبوده است.
این مقاله به دنبال بررسی و پاسخ به این پرسش است که دو مفهوم "توسعه" و "صلح" چه جایگاهی در نظام آموزش عالی و به ویژه رشته های علوم انسانی و اجتماعی با تاکید بر رشته علوم سیاسی دارند.
این پژوهش مدعی است که وضعیت و محتوای رشته های دانشگاهی و از جمله رشته های علوم انسانی- اجتماعی و سیاسی با فضای عمومی کشور و وضعیت توسعه نیافتگی و صلح خواهی ملی بهم پیوسته و کاملا شبیه بوده و از یک آبشخور تغذیه می کنند. نهاد آموزش عالی کم و بیش از زایشو تاثیرگذاری باز ایستاده و اسیر فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی شده است؛ نه پیوند وثیق، عمیق، روزآمد و کارآمدی با توسعه دارد و نه تعلق خاطری جدی و تاثیرگذار نسبت به صلح!
ایدئولوژی، سیاست زدگی افراطی با قرائت های خاص، حاشیه ماندگی و تولید ادبیات خشونت زا، تعدد مراکز سیاست گذاری و تصمیم گیری، رمقی برای تولید ادبیات، پویایی و گسترش بنیان ها و محتوای آموزشی توسعه محور و صلح گرا باقی نگذارده است؛ توسعه در چهارچوب قرائت های جهان دو قطبی، آنتاگونیستی درون زا محصور مانده و صلح و مدارا، سازش و آشتی، دوستی و شکیبایی و بردباری، گفتگو، گفتگوی انتقادی، خیر عمومی، صلح دموکراتیک و صلح پایدار شادی و نشاط اجتماعی در ادبیات و نظام آموزشی وجهی قابل اعتنا ندارند و بدین لحاظ؛ نظام آموزش عالی با غفلت از آموزش مطالعات صلح، فلسفه وجودی، هدف و مسیر خود را گم کرده است و از انگیزه لازم برای اثربخشی و تاثیر گذاری برخوردار نیست.
کلید واژه ها: نظام آموزش عالی، ایران، توسعه، صلح، ایدئولوژی زدگی، فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی.
