صلح خواهان خاورمیانه متحد شوید!!

مجتبی مقصودی: رییس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

به مناسبت روز جهانی صلح

٢١ سپتامبر، مصادف با ٣٠ شهریور، روز جهانی صلح است. امسال این روز را در شرایطی برگزار می کنیم که منطقه خاورمیانه بیش از گذشته درگیر جنگ، منازعه و ستیزه است و افقی برای رسیدن به صلح و ثبات پایداردر منطقه هویدا نیست.

 از هر طرف بر طبل جنگ نواخته  می شود و هر یک از طرف های درگیر در سایه نوع بینش و منافع به خود اجازه می دهند به قاضی نرفته حکم داده و قضاوت کنند. 

   سایه شوم جنگ و منازعه در سطوح داخلی و خارجی هر یک از کشورهای منطقه از لیبی، یمن، سوریه، فلسطین تاعراق گسترده است و هر لحظه نیروها و بازیگران جدیدی به این آوردگاه وارد می شوند و صحنه منازعه را خونین تر، پیچیده تر و مصالحه سیاسی را دور از دسترس تر می سازند.

در چنین کارزار خانمان سوزی چه باید کرد؟ مسئولیت  دولت ها، ملت ها، نخبگان و نهادهای مدنی چست؟ در چنین آشفته بازاری که سایه شوم جنگ در سطح منطقه گسترش بیشتر می یابد، بنظر می رسد، به اکثر دولت های منطقه نمی توان امید بست. اکثرا اراده لازم، توان مناسب و مشروعیت واقعی برای این مهم را ندارند و تا حدودی نیز مدار و سکان این کشتی طوفان زده از دستان این بازیگران نیزخارج شده است و به دست گروه های ماجراجو و جنگ سالار افتاده است که حتی نان و آب شان از این طریق ارتزاق می یابد.

در چنین زمانه و زمینه ای چاره چیست و راه برون رفت کدام است؟

اگر "مسئولیت مشترک اجتماعی" را مهمترین فصل مشترک همه نیروهای آگاه، مسئولیت پذیر و آینده نگر بدانیم که تنها محدود و معطوف به شخص، گروه خاص و یا نهادی نیست؛ مسئولیت نخبگان، نهادهای مدنی و اجتماعات نخبگانی سنگین تر،  با رسالت اجتماعی شان سازگارتر و در سایه اقدام و عمل فرهنگی و اجتماعی دست یافتنی تر است. در سایه چنین رویکردی، راه اندازی "کمپین صلح خواهی"  بهترین و کم هزینه ترین سلاح برنده در فضای کنونی است که می تواند صلح خواهان منطقه را زیر یک پرچم گرد آورد، همسو سازد و تفهم، تفاهم و مصالحه را رقم زند و از ظرفیت ها و توانمندی های علمی، تخصصی، هنری برای ایفای نقش به بهترین نحوی بهره جوید.

مسیر کمپین صلح خواهی متنوع و از ظرفیت های بالایی برخوردار است. از شعر شعرا تا فیلم کارگردانان و موسیقی دلنوازانه و نقاشی زیبای هنرمندان و قلم سحرآمیز نویسندگان، از فضای واقعی تا فضای مجازی، از بازتولید و بازپردازش تاریخی... همگی این ظرفیت را دارند که در این کمپین حضور یابند و صحنه را برای مشارکت بیشتر و تاثیرگذاری اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مهیا سازند.

حسن ختام کلامم را با دو بیت از قصاید شاعر نغزپرداز "ملک الشعرای بهار" که شعر را در خدمت نهی و نفی جنگ و جنگ طلبان قرار داد استعانت جسته، به پایان می برم:

فغان ز جغد جنگ و مرغوای او

که تا ابد بریده باد نای او

بریده باد نای او و تا ابد

گسسته و شکسته پر و پای او

روزنامه جام جم: http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/2552190925803693355

صلح خواهان خاورمیانه متحد شوید!!

مجتبی مقصودی: رییس هیئت مدیره انجمن مطالعات صلح ایران

به مناسبت روز جهانی صلح

٢١ سپتامبر، مصادف با ٣٠ شهریور، روز جهانی صلح است. امسال این روز را در شرایطی برگزار می کنیم که منطقه خاورمیانه بیش از گذشته درگیر جنگ، منازعه و ستیزه است و افقی برای رسیدن به صلح و ثبات پایداردر منطقه هویدا نیست.

 از هر طرف بر طبل جنگ نواخته  می شود و هر یک از طرف های درگیر در سایه نوع بینش و منافع به خود اجازه می دهند به قاضی نرفته حکم داده و قضاوت کنند. 

   سایه شوم جنگ و منازعه در سطوح داخلی و خارجی هر یک از کشورهای منطقه از لیبی، یمن، سوریه، فلسطین تاعراق گسترده است و هر لحظه نیروها و بازیگران جدیدی به این آوردگاه وارد می شوند و صحنه منازعه را خونین تر، پیچیده تر و مصالحه سیاسی را دور از دسترس تر می سازند.

در چنین کارزار خانمان سوزی چه باید کرد؟ مسئولیت  دولت ها، ملت ها، نخبگان و نهادهای مدنی چست؟ در چنین آشفته بازاری که سایه شوم جنگ در سطح منطقه گسترش بیشتر می یابد، بنظر می رسد، به اکثر دولت های منطقه نمی توان امید بست. اکثرا اراده لازم، توان مناسب و مشروعیت واقعی برای این مهم را ندارند و تا حدودی نیز مدار و سکان این کشتی طوفان زده از دستان این بازیگران نیزخارج شده است و به دست گروه های ماجراجو و جنگ سالار افتاده است که حتی نان و آب شان از این طریق ارتزاق می یابد.

در چنین زمانه و زمینه ای چاره چیست و راه برون رفت کدام است؟

اگر "مسئولیت مشترک اجتماعی" را مهمترین فصل مشترک همه نیروهای آگاه، مسئولیت پذیر و آینده نگر بدانیم که تنها محدود و معطوف به شخص، گروه خاص و یا نهادی نیست؛ مسئولیت نخبگان، نهادهای مدنی و اجتماعات نخبگانی سنگین تر،  با رسالت اجتماعی شان سازگارتر و در سایه اقدام و عمل فرهنگی و اجتماعی دست یافتنی تر است. در سایه چنین رویکردی، راه اندازی "کمپین صلح خواهی"  بهترین و کم هزینه ترین سلاح برنده در فضای کنونی است که می تواند صلح خواهان منطقه را زیر یک پرچم گرد آورد، همسو سازد و تفهم، تفاهم و مصالحه را رقم زند و از ظرفیت ها و توانمندی های علمی، تخصصی، هنری برای ایفای نقش به بهترین نحوی بهره جوید.

مسیر کمپین صلح خواهی متنوع و از ظرفیت های بالایی برخوردار است. از شعر شعرا تا فیلم کارگردانان و موسیقی دلنوازانه و نقاشی زیبای هنرمندان و قلم سحرآمیز نویسندگان، از فضای واقعی تا فضای مجازی، از بازتولید و بازپردازش تاریخی... همگی این ظرفیت را دارند که در این کمپین حضور یابند و صحنه را برای مشارکت بیشتر و تاثیرگذاری اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مهیا سازند.

حسن ختام کلامم را با دو بیت از قصاید شاعر نغزپرداز "ملک الشعرای بهار" که شعر را در خدمت نهی و نفی جنگ و جنگ طلبان قرار داد استعانت جسته، به پایان می برم:

فغان ز جغد جنگ و مرغوای او

که تا ابد بریده باد نای او

بریده باد نای او و تا ابد

گسسته و شکسته پر و پای او

روزنامه جام جم: http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/2552190925803693355

میزگرد نقد و بررسی کتاب

 توحیدگرایی و صلح

با حضور نویسنده اثر دکتر عماد افروغ

شرکت کنندگان

دکتر مجید توسلی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی

دکتر عباس خلجی عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین(ع)

دکتر علی مرشدی زاد عضو هیات علمی دانشگاه شاهد

زمان:سه شنبه 12 مرداد 1395

ساعت 14 الی 16

آدرس:خیابان انقلاب، چهاراه وصال، خیابان بزرگمهر، خبرگزاری ایکنا

انجمن فرهنگی افراز با همکاری «انجمن علمی مطالعات صلح ایران»، «انجمن جامعه‌شناسی ایران» و «انجمن علوم سیاسی ایران» در آبان‌ماه برگزار می‌کنند.

همایش علمی کورش بزرگ

محورهای فراخوان مقاله

1. کورش در تاریخ؛ 2. کورش و هویت ملی؛ 3. کورش در اساطیر؛ 4. کورش و ادیان؛ 5. کورش در تاریخ‌نگاری معاصر؛ 6. کورش و حقوق بشر؛ 7. کورش و ذوالقرنین؛ 8. کورش و سرشت فرمانروایی در ایران؛ 9. کورش و مدارا، صلح و فرهنگِ آشتی؛ و 10. باستان‌شناسی و هنر هخامنشی.

زمان برگزاری:  پنجم و ششم آبان‌ماهِ سال جاری

محورهای فراخوان مقاله

1. کورش در تاریخ؛ 2. کورش و هویت ملی؛ 3. کورش در اساطیر؛ 4. کورش و ادیان؛ 5. کورش در تاریخ‌نگاری معاصر؛ 6. کورش و حقوق بشر؛ 7. کورش و ذوالقرنین؛ 8. کورش و سرشت فرمانروایی در ایران؛ 9. کورش و مدارا، صلح و فرهنگِ آشتی؛ و 10. باستان‌شناسی و هنر هخامنشی.

مهلتِ ارسال مقاله تا پایان تابستانِ جاری

اعضای هیأت علمی همایش

عبدالمجید ارفعی، ناصر تکمیل‌همایون، میرجلال‌الدین کزازی، حمید احمدی، اصغر دادبه، کتایون مزداپور، حکمت‌الله ملاصالحی و داود هرمیداس‌باوند، محمدتقی ایمان‌پور، عبدالصالح جعفری، ابوالفضل خطیبی، زهره زرشناس، محمدعلی دادخواه، اسماعیل سنگاری، امیرحسین ماحوزی، علی مرشدی‌زاد، سیدآیت‌الله میرزایی، محمد میرشکرایی، سیروس نصرالله‌زاده، شروین وکیلی و شهرام یوسفی‌فر.

دبیر علمی: دکتر زاگرس زند

دبیر اجرایی:علیرضا افشاری

بخش جنبی همایش: دست‌آوردهای هنریِ علاقه‌مندان ــ فیلم، پویانمایی، نمایش، هنرهای تجسمی، داستان، نمایشنامه، شعر، عکس، گرافیک،...

تارنمای همایش به نشانی:    Thecyrusday.com

چهلمین شماره از پژوهشنامه علوم سیاسی منتشر شد. 

علاقمندان می توانند مقالات این شماره و تمامی شماره های پیشین را با مراجعه به آدرس اینترنتی http://ipsajournal.ir/   به صورت رایگان دریافت نمایند.

در این شماره می خوانید:

مشکله ی مصالحه سیاسی در جامعه ایران

·        مجتبی مقصودی

     مصالحه سیاسی  یا Political Reconciliation   از جمله مفاهیم مهجور و مغلوب فرهنگ سیاسی ایران است که در ادبیات رایج سیاسی کشور در دوران معاصر و علیرغم ظرفیت ها و ضرورت های فراوان بهره گیری از آن، عملا در چنبره  بدفهمی، نافهمی و منافع فردی و گروهی قرار گرفته و در برنامه و عمل سیاسی نه تنها جایی درخورنیافته است؛ بلکه هم به لحاظ نظری و هم به لحاظ عملی به مثابه یک ضد ارزش مورد هجمه منتقدان و مخالفین قرار گرفته است.

   در حالی که مصالحه سیاسی گونه ای سیاست ورزی دو یا چند جانبه با درنظر گرفتن محاسبه عقلانی و منافع طرف های ذینفع برای هموار نمودن مسیر مشکلات و حل و فصل آن ها با پذیرش روندهای جاری و به استناد قوانین و موازین موجود ارزیابی شده که مبتنی بر رضایت نسبی طرف های ذینفع است؛ کاربست این مفهوم و ادبیات در جامعه ایران با مقاومت و موانع جدی روبرو است.

    پژوهش پیش رو تلاش دارد در قالب تحلیل گفتمانی با بهره گیری نظری از اندیشه های جان رالز و کالین مورفی به موانع و مشکلات مفهومی، نظری و کاربردی مصالحه سیاسی در جامعه ایران بپردازد و برخی مولفه ها نظیر غایت انگاری، انقلابی گری و تکلیف محوری را در مقابل واقع گرایی، میانه روی و منافع محوری را در سیاست ورزی غیر مصالحه جوی فرهنگ سیاسی جامعه ایران مورد بررسی قرار دهد.

انجمن جامعه شناسی ایران با همکاری انجمن علمی مطالعات صلح ایران و انجمن علوم سیاسی ایران برگزار می کنند

سومین همایش « کنکاش های مفهومی و نظری درباره جامعه ایران »

نظریه سازی در جامعه شناسی کوششی است برای کسب دانش و بینش عمیق تر برای تببین مسائل اجتماعی و شناخت بهتر پدیده های زندگی اجتماعی و به مدد آن است که توانایی های لازم برای سازماندهی فعالیت ها به منظور حل مسائل اجتماعی، مداخله دانش بنیاد اجتماعی و برنامه ریزی برای توسعه کشور فراهم می گردد. بر این اساس انجمن جامعه شناسی ایران با همکاری تعداد قابل توجهی از نهاد ها و موسسات علمی، از جمله انجمن علمی مطالعات صلح ایران و انجمن علوم سیاسی ایران در روزهای چهارشنبه و پنج شنبه مورخ 22 و 23 اردیبهشت ماه 1395 سومین همایش «کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره جامعه ایران» را با شرکت اساتید، صاحب نظران، پژوهشگران، جامعه شناسان و دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی کشور و همزمان با انتخابات هیات مدیره انجمن برگزار می کند.

زمان:

چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 از ساعت 8:30 تا 18

پنج شنبه 23 اردیبهشت 1395 از ساعت 8:30 تا 12

مکان: تهران، بزرگراه جلال آل احمد، زیر پل گیشا، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، سالن ابن خلدون

دوفصل‌نامه علمی-پژوهشی«خاورپژوهی سیاسی»

نشریه انجمن علوم سیاسی ایران شاخه خراسان،

 با محوریت مباحث سیاسی و فرهنگی

خراسان،

شرق ایران،

افغانستان،

شبه قاره هند و

آسیای مرکزی

از مقالات استادان و پژوهشگران ارجمند استقبال می‌کند.

مقالات خود را به این آدرس ارسال نمایید:

Email:
pos.ipsa@gmail.com

انجمن علمی مطالعات صلح ایران برگزار می کند

نشست همگرایی دینی و دیپلماسی صلح در خاورمیانه

سخنرانان

دکتر محمد امین قانعی راد ( رییس انجمن جامعه شناسی ایران )

دکتر سید جواد میری ( دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی )

دکتر محمد منصورنژاد ( پژوهشگر علوم دینی و سیاسی )

زمان : روز سه شنبه 1395/1/31

ساعت : 16- 18

محل برگزاری :

تهران: خیابان پاسداران،  خیابان شهید مومن نژاد ( گلستان یکم ) شماره 124 ، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

برآمد باد صبح و بوی نوروز

به کام دوستان و بخت پیروز

مبارک بادت این سال و همه سال

همایون بادت این روز و همه روز

هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز

     فرا رسیدن عید سعید باستانی را تبریک عرض نموده، سلامتی، شادابی و موفقیت روزافزون برای جنابعالی و خانواده محترم و صلح، آرامش و دوستی برای همه مردمان ایران زمین از پروردگار متعال خواستارم.

همیشه بهاری باشید

اطلاعیه فراخوان مقاله علمی- پژوهشی

فصلنامه مطالعات صلح

       «انجمن علمی مطالعات صلح ایران» به عنوان نهادی تازه تاسیس، علمی، داوطلبانه و غیردولتی در نظر دارد فصلنامه «مطالعات صلح» را با هدف تولید، تعمیق و گسترش ادبیات صلح از منظر مطالعات بین رشته ای منتشر نماید.

       از آنجا که این فصلنامه با درجه علمی ـ پژوهشی منتشر خواهد شد؛ از اندیشمندان، پژوهشگران و صاحبنظران دعوت به عمل میآید تا مقالات ارزشمند پژوهشی خود را که متضمن ایده های جدید و نوآوری هایی در ارتباط با مطالعات صلح و به ویژه با تمرکز بر ایران باشد را جهت بررسی و انتشار به آدرس ایمیل فصلنامه ارسال نمایند.

    آدرس ایمیل فصلنامه مطالعات صلح:  iran_psa@yahoo.com

    علاقمندان جهت اطلاع از ضوابط نگارش مقالات، می توانند به ادامه این فراخوان مراجعه نمایند.

 انجمن علمی مطالعات صلح ایران

گزارش یک نشست؛ برنامه درسی مبتنی بر صلح

انجمن مطالعات برنامه درسی ایران با همکاری انجمن علمی مطالعات صلح ایران نشست «برنامه درسی مبتنی بر صلح» را در خانه اندیشمندان علوم انسانی در چهارشنبه 19 اسفند 1394 برگزار کرد.

در نشست «برنامه درسی مبتنی بر صلح» که در محل خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار گردید «علیرضا صادقی» مسوول گروه برنامه درسی و فرهنگ، «محمد امین قانعی راد» رییس انجمن جامعه شناسی ایران، «مجتبی مقصودی» رییس انجمن مطالعات صلح ایران به بیان دیدگاه های خود پرداختند.

  * تنوع اجتماعی بعنوان سرمایه

در ابتدای نشست «محمد امین قانعی راد» رییس انجمن جامعه شناسی ایران، «صلح» را فقدان جنگ، همدلی و تفاهم، داشتن مناسبات انسانی مبتنی بر اخلاق، ارتباط انسانی، حل تعارض ها و جامعه فارغ از خشونت، تعریف می کند. به نظر ایشان مدارس ما فاقد برنامه درسی هستند که بتواند صلح را تامین کند. در گذشته برخی از دروسی که مربوط  ادبیات فارسی بود به مساله صلح می پرداخت و به دانش آموزان از خود گذشتگی، عدم خشونت، فرهیختگی، روحیه  گفتگو، همدلی و تفاهم را منتقل می کرد اما اکنون، دروس آموزشی ما  نگرش های قالبی و پیش داوری قومیتی، مذهبی، جنسیتی و طبقاتی و... را القا و تقویت ممی کنند.

پیدایش «تنوع اجتماعی» مهمترین تحول اجتماعی در دوران معاصر بوده است. تنوع اجتماعی همانند «تنوع زیستی» دارای اهمیت زیادی می باشد ما برای غنی تر کردن زندگی، بارور کردن فرهنگ، توسعه اجتماعی و پیشرفت تمدن می بایست تنوع و تفاوت اجتماعی را به شکل یک «سرمایه» نگاه کنیم و همانند «تنوع زیستی» به «تنوع اجتماعی» اهمیت بدهیم. در اینجا این بحث مطرح می شود که این تنوع اجتماعی در فقدان فرهنگ صلح، می تواند آسیب زا باشد و به گسترش خشونت در بین گروه های اجتماعی بیانجامد. پس این تنوع اجتماعی از طرفی ظرفیت خلاق دارد و از طرفی هم نقش ویرانگر دارد. ممکن است تنوع اجتماعی، گروه ها را در مقابل هم قرار داده و زندگی اجتماعی را با خطر مواجه سازد.

ما باید به سمت جامعه ای برویم که تنوع کمتری دارد یا جامعه ای متکثر و متنوع همراه با تضاد میان گروه ها؟

برخی از اندیشمندان به تکثرگرایی (Pluralism) و تنوع فرهنگی (Cultural Diversity) در جامعه باور دارند، به نظر آنها پذیرش تکثرگرایی، باعث شکل گیری نسبیت (Relativity) اجتماعی و معرفتی می گردد. برخی دیگر از زاویه مخالف به مساله می نگرند و به یگانگی (Monism) در جامعه اعتقاد دارند از نظر آنها چندگانگی باعث تفرق و چند دستگی در جامعه می گردد.

از سوی دیگر ما دیدگاه هایی در فلسفه و جامعه شناسی داریم که جنگ و تضاد را «نیروی حیاتی» (Vital Force) می داند. به نظر آنها جنگ و تضاد نه تنها نامناسب نیست بلکه «پیش راننده» (Driver) تاریخ می باشد و تمدن را یک مرحله به جلو می برد. به نظر آنها گروه های متکثر در برهه های خاص تاریخی در فرایندهای مانند جنگ  و نزاع مسائل خود را حل می کنند تا تاریخ به پیش رود. نظریه بقای اصلح چارلز داروین در زیست شناسی (تنوع زیستی Bio Diversity)، «تکامل اجتماعی» هربرت اسپنسر در جامعه شناسی (تنوع اجتماعی Social Diversity)، و آرای فلاسفه ای چون هگل، و به تبعیت از آن کارل مارکس که «دیالکتیک» (Dialectic) را اصل  اساسی تاریخ می دانند. از نظر هگل و مارکس طرفداران صلح، محافظه کار و دشمنان نوآوری محسوب می شوند. در این مورد حتی اندیشمندانی چون هانا آرنت در کتاب خشونت، فرانتس فانون، مغضوبین روی زمین، ژرژ سورل در بحث سندیکالیسم و سارتر، جنگ و ستیز را در عرصه تمدن مطرح می کنند و حتی برای خشونت تقدس قایل می شوند. در نزد آنها تقدس خشونت دارای بار ارزشی و انقلابی می باشد. و حتی در جاهایی برای آن «توجیهات قدسی» نیز قائل می شوند. مثل بحث دفاع از سرزمین و آیین که در فضای مذهبی، ناسیونالیستی و روشنفکری کشورها وجود دارد.

در بین فلاسفه، تقسیم بندی نیچه یعنی فرهنگ «دیونیزوسی و آپولونی» از اهمیت بالایی برخوردار است. در دوران روم و یونان فرهنگ دیونیزوسی (خدای شراب و شادکامی) حاکم بود و در آن انسان ها می جنگیدند و از زندگی لذت می بردند. به نظر نیچه، این نوع فرهنگ انسان های والایی را بوجود می آورد. در دوره آپولونی (خدای تفکر و تامل) ما شاهد شکل گیری انسان های ضعیفی هستیم که به تفکر و تامل بها می دهند. همین امر مانع بروز عقده های آنها شده و باعث تبلور آن بشکل عقلانی و  اندیشه ای آن می شود. به نظر نیچه انسان آپولونی برعکس دیونیزوسی، کینه توز می باشد.

ما چگونه انسانی را در جامعه و چه  دانش آموزی را مدرسه می خواهیم پرورش دهیم؟ بچه های بی تفاوت، بی انگیزه و سربه زیری که تولید تنش نمی کنند و بلد نیستند از حقوق خود دفاع کنند و بر عکس آموزشی که به آنها داده شده، دست به خشونت می زنند؟ یا کسانی که شیوه حل مسائل را از طریق گفتگو بلد می باشند؟

قانعی راد تاکید می کند، روح انسان نیاز دارد، انرژی عاطفی در آن تولید، برانگیخته و در موقعیت هایی تخلیه شود و این روند برای بوجود آمدن انسان انرژیک لازم می باشد. مشکلی که مدارس ما دارد این است که انسان انرژیک تولید نمی کند. ما باید صلح را تمرین کنیم و گزاره های آن را تبدیل به عادت واره کنیم. برای «عمل» (Practice) صلح می بایست برنامه درسی ایجاد شود که در آن بچه ها در موقعیت تعارض قرار گیرند. ما باید عرصه هایی را فراهم کنیم تا بچه ها در مدارس حس خشونت مدنی، سازمان یافته و مهار شده را تمرین و کنترل کنند. ما از نظر سلامت روانی به تنش (Tension) و اشتیاق (passion) نیاز داریم. باید به دانش آموزان مهارت ابراز مخالفت، گفتگو، خود کنترلی، و فیصله اختلاف را یاد بدهیم و آنرا تمرین کنیم. پس مدارس ما به جای انتقال صلح، فضا را برای ایجاد تعارض و حل آن (به شکل بازی) مهیا کند.

امروزه ورود تلفن همراه به زندگی بچه ها باعث شده که آنها به جای بازی در فضای واقعی، گوشه آپارتمان به بازی های مجازی مشغول باشند که این موجب کینه خواهد شد چون در موقعیت تعارض و حل آن در تجارب عینی روابط اجتماعی قرار نگرفتند.

*  فقدان مولفه صلح در دروس علوم سیاسی

سخنران دوم نشست «مجتبی مقصودی» رییس هیات مدیره انجمن مطالعات صلح ایران بود به نظر وی نظام آموزشی به مجموعه ساختارها، نهادها و فرایندها در ذیل نظام فرهنگی اطلاق می شود که متولی امر آموزش و تعلیم است و مسوولیت نظارت و راهبری امر آموزش در جامعه را دارا می باشد. در هر نظام آموزشی چند عنصر برجستگی دارد: اهداف و چشم انداز نظام آموزشی، ابزارها و مکانیزم های آموزشی (فضا و امکانات آموزشی)، کمیت و کیفیت آموزش دهندگان(معلم و استاد، سطح دانش و بینش)، جامعه هدف، فرایند آموزشی و برنامه آموزشی و درسی.

برنامه درسی در جامعه ایران به چند مقطع تقسیم می شود؛ هرچند طبیعی است که نقش اصلی، هویت ساز و جامعه پذیر نمودن جامعه هدف برای مقاطع اولیه تحصیلی است. با این حال ما شاهد مقطع پیش دبستانی، مقطع دبستانی – راهنمایی، مقطع متوسطه و دبیرستانی، دوره دانشگاهی، مقطع بزرگسالان و برنامه های درسی آزاد هستیم.

عنصر اصلی این نظام آموزشی، اهداف و چشم انداز نظام آموزشی است. نظام آموزشی چه انسانی را می خواهد، خلق کند انسان آرمانی چه نوع انسانی است و به دنبال چه هدفی می باشد. معمولا در هر نظام آموزشی، ارزش های مسلط از دل نظام آموزشی بروز پیدا می کند، برنامه درسی جزیی از نظام آموزشی هر کشور و برآیند هدف گذاری های و جهت گیری های فرهنگی و جامعه پذیری سیاسی است. محتوای برنامه درسی مبتنی بر صلح دارای موارد زیر می باشد:

«آموزش تساهل و رواداری»، «آموزش حقوق بشر و نوع دوستی»، «آموزش گفتگو و ظرفیت سازی آموزشی برای ایجاد فضای گفتگوی انتقادی»، «شناسایی و احترام به تفاوت ها اعم از نژادی، قومی، زبانی، مذهبی و دینی و احترام به تنوع عقاید و باورها»، «تعاون وهمبستگی و پذیرش شهروندی»، «مسوولیت پذیری در حوزه فردی و جمعی وحرفه ای»، «افزایش آستانه تحمل فردی و انتقادپذیری اجتماعی»، «آموزش حل مسالمت آمیز اختلافات و بهره گیری از ظرفیت های خشونت پرهیزی در متون درسی».

این برنامه اهداف زیر را دنبال می کند:

- آموزش راه و روش و سبک زندگی مبتنی بر صلح و دوستی

- آموزش صلح، آشنایی و دوستی با خود

- آموزش صلح، آشتی و دوستی با همنوع (همنوع پروری)

- آموزش احترام به تنوع عقاید و باورها

- آموزش صلح با محیط زیست

- آموزش صلح با حیوانات

- آموزش اجتناب از طبیعی سازی خشونت در زندگی روزمره و تلطیف فضای روزمره و حرکت بسوی جامعه ی امن تر

320